"Racjonalizm zdaniem Webera jest najbardziej osobliwą cechą społeczeństw zachodnich i ma fundamentalne znaczenie dla zasadniczych procedur globalnej struktury tych społeczeństw, tj. gospodarki i państwa, porządku prawno-administracyjnego i moralności, nauk przyrodniczych i humanistycznych, filozofii i religii, a nawet muzyki, architektury i malarstwa.(...) Odwoływanie się do ratio i związana z tym próba precyzacji terminów wymaga stworzenia „wewnątrzświatowego instrumentarium”, za pomocą którego można by określać naturę zmieniającego się świata zjawisk społecznych."

"Bonhoeffer (...): napomina chrześcijan, że jeśli łaska ma być przyjęta i okazać się skuteczna, należy uczynić wszystko, co możliwe, aby nie była ona „tania”, lecz — przeciwnie — „droga”, to znaczy zobowiązująca do modlitwy i czynu, który jest konkretnym naśladowaniem Chrystusa w Jego Słowie. W tym sensie Bonhoeffer stale wzbogaca chrześcijaństwo wszystkich czasów, ponieważ wyklucza jakiekolwiek samozadowolenie. Co więcej, wyjmuje chrześcijanina z kontekstu Kościoła instytucjonalnego i każe nam wszystkim szukać Chrystusa i Jego woli w określonej rzeczywistości, jakby nie było Wszechmocnego!"

"Zagadnienie ludzkiego życia i przemijania jest obecne we wszystkich kulturach świata, gdyż człowieka fascynuje z jednej strony ulotność istnienia, a z drugiej możliwość przedłużenia egzystencji dzięki dziedzictwu, jakie po sobie zostawia. Z tego tez względu wiele utworów literackich opiewa nieśmiertelną sławę, jaka zyskali sobie wielcy bohaterowie przeszłości. Trzeba przy tym przyznać, że sława owa zasadniczo wypływa z dokonań wojennych, nadludzkiej siły lub nieprzeciętnej odwagi (i jednocześnie jest nimi ograniczona). Przeciętny śmiertelnik nie mógł zatem marzyc o pozostaniu w wiecznej pamięci rzesz potomnych, jednak przeżycie we wspomnieniach własnych spadkobierców znajdowało się jak najbardziej w jego zasięgu."

"Ekonomia wyrastała początkowo z korzeni etyki i filozofii, a na kształt współczesnego życia gospodarczego, a także społecznego Europy wpłynęły w dużej mierze wartości chrześcijańskie. Nie sposób pominąć tej gałęzi etyki, która wywodzi się wprost z nauk reformatorów, co sugeruje m.in. dyskusja sprowokowana przez Maxa Webera, w której ruchom protestanckim przypisuje się istotne kroki w budowaniu kapitalizmu."

"Sformułowania kanonu można odnieść do większości opisów uczt, zwłaszcza ze względu na obrazowe przedstawienie rozgryzania ciała. Już w czasach nowożytnych na ten obraz eucharystyczny mogła nałożyć się kalka związana z ówczesnymi praktykami medycznymi, jak choćby używanie sproszkowanej mumii."

"Nie przebierał w obraźliwych epitetach także wobec przeciwników dogmatycznych, jak np. Orygenes, nawet jeśli wcześniej nie skrywał dla niego podziwu, a spotwarzających go sam nazywał „wściekłymi psami” (Ep. 33, 5). Ostry i szkalujący język, który skieruje w końcu przeciwko Orygenesowi, określając go „hydrą wszelkiej herezji” (hydra omnium haereseon, Ep. 98, 9), nie przeszkodzi mu jednak nadal czerpać pełnymi garściami z dorobku intelektualnego Adamancjusza."

"Innymi słowy, wkład Bonhoeffera w wizję zjednoczonej Europy to nie jakaś teoria ponadnarodowej administracji i kulturowej jednorodności, ale raczej zastosowanie chrześcijańskiej zasady wzajemnej odpowiedzialności na poziomie zarówno spraw narodowych, jak i międzynarodowych."

"Tego typu ujęcie natury całokształtu rzeczywistości przywodzi na myśl dawne teorie hylodzoistów, według których wszystko powstaje z arche-zasady, arche jest we wszystkim obecna jako fundamentalny substrat oraz kreatywna moc, do arche również można wszystko ostatecznie zredukować."